www.Hypnose-Praktijk-Limburg.nl

Een paniekaanval is een uiting van intense angst die meestal plotseling begint en niet erg lang duurt (doorgaans enkele minuten tot een half uur). De symptomen zijn onder andere beven, sterk zweten, pijn in de borst, hartkloppingen, duizeligheid, misselijkheid, een tintelend gevoel (meestal in handen of benen), benauwdheid en hyperventilatie. Verder treden mogelijk sterke vecht- of vluchtreacties en depersonalisatie op. Een paniekaanval gaat vaak gepaard met de angst om flauw te vallen of dood te gaan.

Meestal treden paniekaanvallen op bij confrontatie met gevaarlijke situaties (ongelukken, rampen, roofdieren etc.), maar ze kunnen ook optreden in sociale situaties waarbij veel stress optreedt. Ook kan de oorzaak lichamelijk zijn (hypoglykemie of drugsgebruik kunnen bijvoorbeeld paniekachtige verschijnselen veroorzaken). Verder kan er sprake zijn van een psychische aandoening. Zo kunnen paniekverschijnselen optreden bij angststoornissen als fobieën of OCS. Bij een aanval kan het effect zichzelf versterken: hoe erger de paniek, hoe meer de persoon overtuigd raakt van de ernst van de situatie, waardoor de paniek nog groter wordt. Wanneer de lijder de oorzaak van de paniek niet kent, kan hij dit uitleggen als een somatisch probleem, wat ook de angst kan versterken.

Als er vaak paniekaanvallen optreden, kan er sprake zijn van een paniekstoornis, mogelijk gepaard met een vorm van agorafobie.

Voor de omgeving en de persoon zelf is het niet altijd duidelijk waardoor een paniekaanval ontstaat. Bij paniekstoornis en bepaalde fobieën is de stressfactor bijvoorbeeld zo persoonlijk dat de omgeving niet begrijpt waarom een aanval ontstaat en even plotseling weer verdwijnt.

Paniek treedt niet alleen op bij individuen, maar kan ook voorkomen bij massahysterie, bijvoorbeeld na een ramp.

Paniekaanval en flauwvallen

Tijdens een paniekaanval kan men denken dat zij gaan flauwvallen en creëren daar dan angst voor (angst voor het flauwvallen). Dit is vrijwel altijd ongegronde angst, omdat voor flauwvallen een lage bloeddruk nodig is, terwijl bij een paniekaanval de bloeddruk omhoog gaat en flauwvallen dan bijna onmogelijk is. Uitzonderingen uiteraard daargelaten, omdat men bijvoorbeeld niet heeft ontbeten en een paniekaanval krijgt met als gevolg een flauwte.

Paniekaanval en denkwijze

Kenmerkend bij paniek (en dus ook bij een paniekaanval) is de denkwijze. Omdat het brein 'gevaar' - en dat is bij een paniekaanval meestal verondersteld gevaar - signaleert, probeert het brein een oplossing te zoeken voor het gevaar. Kenmerkend aan deze 'paniekdenkwijze' is dat die denkwijze vaak niet wordt gekenmerkt door verstandelijke oplossingen, maar meer door onlogische, emotionele geladen gedachten. Dikwijls worden deze gedachten na de paniekaanval als vreemd en opvallend beschouwd.

Piekeren / Zorgen maken (Overmatig piekeren / zorgen maken zorgt voor stress, en dat is nou net wat ons belet om op een goede manier met een stressvolle situatie om te gaan.)

Piekeren wat denken/nadenken betekent en is het langdurig nadenken over gebeurtenissen die men eerder als negatief ervaren heeft. Mogelijke gebeurtenissen voor het huidige moment een negatieve benadering geven in een constante (niet beheersbare) gedachtenstroom die het normale denken zo beïnvloeden dat men moeite heeft om tot een oplossing te komen. Bij verergering van het piekeren (veelvuldig te blijven hangen in de piekergedachten, ook wel malen), bestaat de mogelijkheid tot een psychische stoornis als depressie of andere vorm van angststoornissen. Piekeren is een van de kernsymptomen van de Gegeneraliseerde angststoornis.

Pijn ( Ik heb meer plezier in het leven als ik geen pijn heb)

Pijn is een signaal van het lichaam om aan te geven dat er iets mis is, en is dus van vitaal belang voor het behoud van gezond weefsel bij iedereen die een normaal leven leidt. De afwezigheid van pijn kan leiden tot blijvende schade van lichaamsdelen omdat niet adequaat wordt gereageerd op (dreigende) beschadigingen, bijvoorbeeld aan een hand die niet wordt teruggetrokken als een kokende pan wordt aangeraakt.^[2] Ook onderdrukking van pijn kan dat effect hebben. Mensen die dagelijks pijnstillers gebruiken of onder hoge druk moeten presteren lopen een extra groot risico op problemen als gevolg van chronische overbelasting. Voorbeeld: iemand die regelmatig pijnstillers gebruikt voor hoofdpijn heeft niet in de gaten dat hij dagelijks zijn knie overbelast. Pijn begint bij de zenuwuiteinden die geprikkeld worden of door het beschadigd zijn van zenuwen. Die prikkels, elektrische signalen, worden via zenuwbanen doorgegeven aan het ruggenmerg en tenslotte aan de hersenen

Plasangst ( geen problemen meer met meerdere op het toilet te staan)

Paruresis of plasangst is de onmogelijkheid of de grote moeilijkheid te urineren in de (echte of vermeende) aanwezigheid van anderen, zoals in een publiek toilet. Volgens sommige onderzoeken zou ongeveer 6% van de bevolking eraan lijden. Het komt meer voor bij mannen, waarschijnlijk omwille van de sociale gewoonten die bij hen gebruikelijk zijn. Plasangst wordt doorgaans geclassificeerd als specifieke fobie, maar kan ook voorkomen als symptoom van sociale fobie.

Het is meer dan een gewone gêne of een verlangen naar privacy, en kan daardoor ongemak veroorzaken. De onmogelijkheid te urineren, hoewel psychologisch van oorzaak, is fysisch, en de patiënt heeft er geen controle over.

Ernstige gevallen kunnen het leven van de persoon erg beperken: men wil zich niet meer ver van huis verplaatsen, en soms kan men zelfs niet meer in zijn eigen huis urineren als men hoort dat iemand anders aanwezig is

Besef om zelfverzekerd te zijn, om vol met zelfvertrouwen te zitten.

Zelfverzekerdheid, zelfzekerheid of zelfvertrouwen is een toestand waarin men (sterk) vertrouwen heeft in het eigen kunnen. Veelal betreft het een vertrouwen in de zaken die binnen het eigen interessegebied of de eigen vaardigheden vallen. Routine versterkt ook het vertrouwen, alles gaat dan immers "alsof vanzelf” (zonder er bij na te hoeven denken).

Zelfverzekerdheid weerspiegelt zich niet alleen in de verbale communicatie, maar ook in de non-verbale communicatie. Zoals veel mensen zijn, is er ook veel acteren bij (theatraal gedrag). Ook kleding en kapsels kunnen meewerken aan de zelfverzekerdheid, of parfum. Meestal wordt ook op de ‘reactie’ gelet, van anderen, wat de zelfverzekerdheid kan versterken, maar ook kan doen afnemen. Vrouwen doen dat (over het algemeen) vaker dan mannen, en zo zijn mannen (over het algemeen) meer op zichzelf gericht, en zo ook anders in het ‘oogcontact’.

Smetvrees is niet zozeer een fobie als wel een dwangneurose, een obsessieve-compulsieve stoornis. De OCS of dwangneurose is een soort angststoornis gekenmerkt door dwangmatige handelingen en gedachten met meestal angst als onderliggende drijfveer.

Dwangneurose manifesteert zich dus door dwanggedachten (obsessies) en dwanghandelingen (compulsies). Er zijn heel wat mogelijke uitingen of toestanden waarin de stoornis zich kan voordoen. De meest voorkomende vormen zijn smetvrees, controledwang en herhalingsdwang

Iemand die aan smetvrees lijdt heeft een obsessieve angst om vies of besmet te raken en zal na elke handeling zijn handen wassen. Mensen met deze dwangstoornis hebben allerlei reinigingsrituelen. Smetvrees beheerst het hele leven.

Poetsen is een uitlaatklep om de angsten de baas te blijven. Alles moet perfect gebeuren. Mensen met smetvrees weten vaak wel dat de angst onterecht is, maar ze kunnen de drang niet opzij zetten. Schoonmaken is vaak niet genoeg. Men is non-stop bezig met het voorkomen dat schadelijke stoffen het huis binnen dringen. Mensen met smetvrees denken ook dat bacteriën zich razendsnel verspreiden. Wie nét de douche uitstapt kan al ‘besmet’ raken. Er bestaat ook een vorm van smetvrees waarbij de angst voor besmettingsgevaar niet aanwezig is, maar waarbij men zich altijd vies voelt, alsof men continu met vuil is besmeurd. Het idee van viezigheid of besmetting kan zo beklemmend werken, dat er heftige paniekaanvallen ontstaan.

Een andere vorm van smetvrees is dat men niet zozeer bang is besmet te worden door bacteriën, maar dat associatie met een voorwerp problemen geeft. Als men bijvoorbeeld met een voorwerp een bepaalde associatie heeft die angst of frustratie opwekt, kan men dat voorwerp als 'vies' beleven. Dan moeten de handen gewassen worden en is poetsen nodig om die associatie als het ware weg te vegen.

Een relatie (ook wel verhouding of betrekking) is een verband tussen meestal twee (soms meerdere) personen, concepten, verschijnselen of dingen.

Relaties tussen mensen kunnen de vorm hebben van een liefdesrelatie in diverse vormen (huwelijk, latrelatie, open relatie en dergelijke). Er hoeft echter geen liefde in het spel te zijn om van een intermenselijke relatie te spreken, zoals bijvoorbeeld bij zakelijke relaties.

Lymfoedeem of lymphoedema betekent dat zich te veel lymfevocht op bepaalde plaatsen, bijvoorbeeld in het been, ophoopt. Het is een van de mogelijke vormen van oedeem. Het wordt lymfoedeem genoemd als de oorzaak in de lymfe gelegen is. Het is te beschouwen als een verstoord evenwicht tussen de productie en de afvoer van lymfe.

Bij lichamelijk onderzoek onderscheidt lymfoedeem zich van veneus oedeem doordat de laatste meestal pitting is: als je met de vingers op de gezwollen huid drukt, blijven er putjes achter. Bij lymfoedeem veert de huid terug, het voelt meer rubberachtig aan. Bij lymfoedeem is ook vaak de voorvoet gezwollen. Als het tussen de 2e en 3e teen niet mogelijk is om de huid van de voetrug vast te pakken, is het Teken van Stemmer positief. Bij langdurig bestaand lymfoedeem kan de huid woekeringen gaan vertonen, met een bloemkool-achtig aspect (papillomatose).

Prikkelbaredarmsyndroom (PDS), vroeger ook wel spastische darm of spastisch colon genoemd, is een chronische darmstoornis, waarbij de beweeglijkheid (peristaltiek) van het darmstelsel chronisch is verstoord. Onder normale omstandigheden zorgen de darmen ervoor dat het voedsel gekneed en getransporteerd wordt. Bij PDS gaan de bewegingen van de darm te snel of te langzaam. Dit gaat gepaard met buikklachten gecombineerd met een afwijkende stoelgang. De klachten nemen soms af bij defecatie of veranderen wanneer de ontlasting verandert. PDS kan van grote invloed zijn op iemands leven. PDS-patiënten ervaren vaak onbegrip en maatschappelijke problemen.

Voor PDS kunnen geen specifieke oorzaken gevonden worden. Sommigen spreken daarom liever van onverklaarde buikklachten.